BUNALIMbir ara durup bakıyorum kendime nefesim sarı perdelere sinmiş masa lambam ve ben ve kalemle kağıt beyaz ışığın kederine bulanmışız geriye bir şey kalmış olmalı hayatımdan diyorum. aynanın karşısına dikiliyorum gözlerimin beyaz olması gereken grisinde umutsuz kan çıbanları burnumda bir sivilce patlatıyorum ömrümden kalan irini boşaltıyorum... |
Değerli dost fevkalade güzel ve anlamlı bir şiiridi tebrik ederim sizi ve şiirnizi,kaleminiz daim olsun
Saygı ve sevgilerimle
Bilal YILMAZ