Bir adam tanıdım, aslında adam gibi bir adam
Öyle bilinen biri değil ,olmamalı dedim sıradan
Dudağını yerken bile, düşünen o yiğit adam
Kurtaramamış bir türlü, Yüreğini sevdadan

Bir konuşur pir konuşur derler ya hani !
Bu adam konuşurken durduruyor zamanı.
Alınca dudağını ağzına, göçe zorlar kendini
Ve aramaya koyulur,geçmişinden dengini

İbreti geçmişte arar, Pişmanlık nükseder yüzüne
Güven yükler, işte tam o dönüşlerde, sözüne
Ben bir adam tanıdım, aslında adamın hası
Hayata oynamış kumarı, bulamamış kare ası

Şimdi bir hedefe odaklamış zaman denen mefhumu
O hedefe programlı ,zaman ve mekânın tümü
Ben bir adam tanıdım, hayata sımsıkı tutkun
Eyyy adam bırak dudak yemeyi ve azmi yutkun

Karadenizin hırçınlığı sanki yüzüne yansır.
Yeşilin her tonu var onda , insanı dinlendirir.
Bu adam çözülmeyen bilmece, adeta bir sır.
Bu adam inandığı davaya,bir ömür verir..