Nedir benim içimi böylesine sızlatan
Bazi zaman güldürüp çoğu zaman ağlatan
Nihayet hiç bir şeyle mutlu olamamaktan
Artık korkuyor oldum aklımı oynatmaktan

Düşünmek,hep düşünmek yokmudur bunun sonu
Nedir benim beynimde çözülmeyen bu soru
Paylaşırlar benimle dostlar mutluluğunu
Yine de dolduramadım o korkunç boşluğumu

Çok mutluyum sandığım o günün akşamında
Bir boşluk oluşuyor kafamın ortasında
Toplumda arzularım arayış çabasında
Yanlızlıkta o boşluk bekler yanıbaşımda

Ertesi gün aynı şey bir mutluluk peşinde
Arar oldum mutluluğu meyhane köşesinde
içki koktu bir çok kez günlerce nefesimde
Fakat eksik olmadı o boşluk şu beynimde

Gençlik derler adına güzel şeyleri arar
Belki mutluluk saçar dedim nefsi arzular
Sandım mutluluk onda taki sonuna kadar
Oysa boşuna zarar çoğaldı o boşluklar..