O nihâli görünce içimde güller açar.
Bir gül kokulu peri ruhuma neşe saçar.
Sanki nisan yağmuru her damlası bereket.
Bir tek merhaba dese can asla olmaz nâçar.



Gül kokulu zamanlar paha biçilmez anlar.
Benim mahzun hâlimi adı güllü yâr anlar.
Seherde şebnem olur yanağındaki teri.
Kınar benim hâlimi bu hâlimi duyanlar.



Gül açar gül yanakta adına gamze denir.
Gamzenin kıskacına düşen yürek hep erir.
Hasretin yarasına merhem arar dururum.
Derdi veren yaratan elbet derman da verir.



Bir gülü rana için diken itibar görür.
O gül öyle bir yürür ardınca gönül sürür.
Dikenler sulanırken arada ayrık büyür.
Yârin içten gülüşü gönülden gam süpürür.



Yazılır sayfa sayfa gül endama nameler.
Gülün adın sayıklar divanda divaneler.
Kutlu bir zaman olur gül kokulu zamanlar.
Gönlümün yarasına gülsimada çareler.
Ankara,10.04.2010 İ.K