Parmaklarını oynta oynatabir kadındı kollarında mutluluğu aradığım aldandım olsun yıllar bitsede kalan günlerim var kaybettiklerimin yanında hala önünde bir sonbahar yağmurda ıslananmamak gibi kuru yavan sevgisiz sonbaharın çiçeklerini bekliyorum kısa zayıf çelimsiz ama benim olan bir çiçek belli mi olur yeşerir yüreğimdeki güçle dökülen yapraklara inat bir kardelen kadar cesur ölümden dogan çiçek aramak gözlerde bir ışık karanlıklarıma doğru paslanmış yüreğimde yeni bir çırpınış kelebek mutluluğna da razıyım istediğim çiçek olsun tek benim hayatımdı iki kanat çırpımı uzağımda son güzel olmalı final gibi hırslı çoşkulu aşk dolu yorgunluğun damla damla toprağa karıştığı gülen yüzlerin eşliğinde parmaklarını oynata oynata veda hayata |