kalin ]...

Yıllar yılı, yılları kovaladım
Sevgi, sevgi yolları turaladım
Mısra, mısra şiirleri sıraladım
Gönül rızasıyla okuyan mı var?

Gergefimde ibrişim teller nakış, nakış
Tuvalimde boyalarım itiş, kakış
Sahnede selamladım sizleri, hani alkış
Sanatçı yüreğiyle anlayan mı var?

Dilimi kürek yapıp, dil uzatmadım
Tırnağımı pençe yapıp, yüz yırtmadım
Hele dişlerimle, kimseyi ısırmadım
Sırtımı sıvazlayıp, halim bilen mi var?

Sormadım dağlara,”Niye yücesin”?
Acılarla bu alemde, “Söyle nicesin)?
Niye gündüz değil de, gecesin..?
Bir kez olsun , bana soran mı var?

Boynun bükük, tanınmaz bir haldesin
Gülmüyor yüzün, yine kederlerdesin
Boş ver Tutak, dostunu iyi bilmektesin
“Hele bir gel, halleşelim diyen mi var”?

Taktın yine, ölümden habersiz misin?
Anadan, yardan uzak çaresiz misin?
Yoksa doğuştan, “kadersiz” misin?
Söyle, canına garezin mi var?

Uzat elini, haydi helalleşelim
Sarılıp öpüşerek, gönülleşelim
Yarına ölüm var, gel birleşelim
İki baş, bir yastık olan mı var?

Torun torba bulup, tohuma kaçarken
Boy, boy evlatlarla yola düşerken,
Ayak çukurda, mezara giderken
Gönlüne sevda ile yaklaşan mı var?

Sıra, sıra dizilip insan sanıldık
Ah ile vah ile günü yaşar sayıldık
Bir gün geldi, acılarla ayıldık
Boşa geçen zamana, ağlayan mı var?

Suat TUTAK
26. 06.2002