sürgün cennet
Konstantine
Terk etti kanatlarını İremin şarap ırmakları akan Bahçelerinden kovulacağını bilerek Ardına bakmadı bile... Ne korkutucu Ne çok kahrediciydi Cennet ahalisine göre Oysa asıl cennet Sevgilinin siyahı renk olmaktan Utandıran gözlerindeydi Onda kaybolmak Evreni keşfe çıkmaktı Yeni cennetler yaratmaktı Saklı bahçelerde Tut ki öldüm Avuçlarından öptüm İçime sığmayan Kalbe sahibim şimdi Yarısını sana vermek istemekteyim. Alır mısın? Çağırma beni, Mühürle dudaklarını Uykulara küstürüp Aşka doyurmuşken Yataklara sığmaz olur Düşlerim Korkuyorum Seni öldürmekten... Öyle korkutucudur Sevişmelerim Konstantine Cennette sürgün |
Sevgili olmayınca nedeyim ben cenneti, der gibi...
Şiirin 2.ve 3. bendi 1.bendin "doğal" bir devamı gibi.
Duyguların ifadesi çok güzel olmuş.