Bir kahır akşamında...
Bir kahır akşamının alacasında,
Bağdaş kurmuş gibiyim, Çilingir sofrasına... Tükenmiş nefes darlığında, Sorgularım son kez, Yitirilmiş anılar hatrına, Yaşadığım tüm yalnızlıklar, Bende bıraktığın izler adına... Kadehimde bolca hüsran, Acılardan meze yaptım. Biraz öfke, biraz sitem, Koydum işte ! Sahanımda... Gözlerin gelir aklıma, En masum bakışlarda... Güneşinle ısındığım, Yanımdayken kasıldığım... Günahına vebal olup, Hasretinle kanadığım, Bakışına kıyamadığım, Yaşarken doyamadığım, Ufkunda kaybolduğum, Yerine kimseyi koyamadığım... Bir sen vardı bende... Sevgi Batbay Özcelik |
Şiir öfke ve üzüntüyle başlıyor, aşk ile bitiyor, yani öfkenin sarhoşluğu şiirin sonuna kadar bile sürmüyor. Aşk her zaman üstün çıkıyor.
Bazıları şiiri kulağa hitabeden birşey olarak düşünür, ben ise kalbe hitabetmesine bakarım. Şiirleriniz benim kalbime hitabediyor.
Yüreğinize sağlık.