kiraz ağaçlarından yonttum hüzünlerimi
kimse alınmasın diye üstüne,yapraklarını lâl yaptım
görmesinler diye gölgeni,
üzerinde üşüdüğüm yıldızlardan bir ay çıkardım

maksuduma incecik kestirdim uzun,sararmış saçlarımı
akşam yüzünü erteledim,tüm gecelerden gebe kalmasın diye
ben bir tek karanlığa yarenlik edendim,
gündüz gözüyle düşme sakın peşime

künyemde ayrı değil gönül ismin
hicabımdan erteleniyor karanfil tenin
yoksa seni üryan şehirlerden bilirdim
tanırdım,yakamozların denizden gelen mâi sesiydin

ne gam izin veriyor hazan baharına ?
ne mutlu üveyliklerim galip çıkıyor nadide sabahlarıma
şair olmak yetmiyor her bir kelimede anlatmak için seni
ki her kelime kafiyelerini şaşırıyor ,
sanki dil,ırk ayrımı yaparmış gibi..

kabullenmiyor sensiz minnetleşen kör rüyalarım
tırnaklarımdan hüzün akıyor sanma,ağlıyor tenim,kederliyim
hüznün yetemediği yerde ,bir çift kalender düş kırıklarım var benim
hadi git getir tüm sabrımı,şimdi başlamıştır göz yaşı dökme mevsimim