dudaklarımdaki hüzün alfabesini okuyorum nicedir
antik düşlerin alıcısıyla avunuyorum,ikimiz için
kelimelerin nutuğunu atıyorum,duruyor orada,öylece,
şehzâdenin ömürlük defterinde..

ikna etmek mümkün mü yasak meyveyi yemek için,
Adem ile Havva’yı ?


Ne mümkün !


..


kumasız bir sevdaya yorgun bu düşsel yüreğim
kostümsüz bir şehrin kitabına uyduruluyor,kırık şiirlerim
nasıl bir gaflet uykusuna dalmış ki,uyanamıyor bir deli aşk?
izbe hayallerimden bir aynasızlar koruyor beni,
bir de esrik ilmihal kimliğim..

bir lâ sesi dudağımın kenarında,
bir sol,bir fâ..
söyleyemediklerimle aç,susuzum,anla
dilimde biriken tümcelerin dilencisiyim,ellerim ,ayaklarım senin
duyamıyorsam sessizliğindendir,dilsizim
yürek faşistliğim, terk-i gönül eylemendir
şiddetim, işitemediğim türkülerin hüznündendir
uzakların yakın olan kanunsuz,
hâfi celselerindendir hükümsüz tecellim

tek gözlü adamları resmediyorum,
ki tek senin gözlerin varmış gibi
mesûl tutuyorum kendimi karanlığa,
ki tek sen ay’mışsın gibi
minyatürleştiriyorum şiirleri,
ölüm mü dersin şimdi ?
aşk_ı soprano eşliğinde okusam
duyar mısın beni ?
flû bir müzik gibi...

"inleyen her dem,kelimelerimin hafifliği
hangi enstrüman çalsın seni şimdi?
beklemelerimin akordu bir "do" sesi
başa alıp tekrar ediyor gitmelerini.."