Hep bir şey vardı unutulan!...
Yapılar kurulurken,planlar yapılırken,
Hep bir şey vardı unutulan....

Taşlar döşenip,halılar serilip eşyalar düzülürken,
Teknolojinin son ürünlerinden her şey bir bir seçilip tazelenirken,
Hep bir şey vardı unutulan...

Bahçede düzenlenip renk renk çicekler arasında
Mangal keyfi yapılırken,birden bire ne olmuştu da,
Dünyanın pekte geniş olmadığı anlaşılmıştı!

Keyfe zarar veren aksilik,neredeydi acaba?
Engin bir ses,ne söylemek istiyordu?
Hiç arayan yoktu!...
Bu denli daralma da neyin nesiydi acaba?

Bir akşam üstü,böyle bir can bunaltısı içindeyken,
Karşı villanın su deposu üstünde,
İçindeki engin sese benzer bir ses duydu;
Kara tavuk ötüyordu içli içli...
Yalnızdı! Yapayalnız...

Hep unutulan birşey vardı...
Bütün yaşam sancılarının içinde,
Suçlu ve korkak bir mırıldanışla
Gizli bir iç çekiş gibi
SEVGİ Mİ?


Hani şu hiç önemsemediğimiz
Hep ikinci planda bırakılan
Hani şu asla taklıdi yapılamayan
Ve herşeyi eskiten zamanın
Yegana galibi
SEVGİ...Sevgi ya...
Hep unutulan bir şey vardı.