O olmazsa ben ölürüm,
Onsuz dünyanın tamamı kahırdır bana,
Dediğimiz nice insanlardan uzağız şimdi..
Biz ölmediğimiz gibi,
Ölmedi ne güneş ne de ay.
Aynı semada süzülür yıldızlar.
Ve daha nice yıllar da böyle sürecek.
Giden yıllar bir daha geri gelmeyecek.
Hatıralar için buzdolabı gibiyiz hepimiz.
Daha nice dostlarımız olacak, onsuz olmaz dediğimiz.
Gelmeden ömrümüzün sonu.
Sızlayacak yıllarca burnumuzun direği.
Akla geldikçe anılar.
Çünkü anılara mezarız biz.

Unutmak en büyük nimettir elbet bize.
Yaşanan olayları,
Çekilen ezaları,
Hüsranla geçen yılları,
En sevinçli anları ve de aldığımız cezaları.
Düşünüyorum da, hangimizin başından geçmedi ki,
Bu acı beni öldürür dediğimiz anlar.
Hangimizin hayatında olmadı,
Katlanılmaz dediğimiz iftiralar, yalanlar.
Hangimizin kanını dondurmadı ki,
Bizim için yapılan korkunç planlar.
Unutmasaydık eğer;
Ya hep güler ya da ağlardık.
Çağrıştırıcı bir olayla bile burkulursa içimiz,
Ya unutmasaydık nice olurdu halimiz.
Çok şükür ki anılara mezarız biz.

Mustafa EROL
Antalya/Manavgat