RÜZGARIM
Elinde bir damla yağmur
Çöle vurdu kendini rüzgâr Tanrıça edasında esti sonsuzlukta Nazlı nazlı savruldu Alev misali yaladı kızgın kumları Kırıldı gücü direncini kaybetti İlahi gücden .. Umutsuz yakarışlarla yardım dilendi Direndi sıcağa, seslendi bulutlara Duyuramadı feryadını Mecnun’un ayak izlerinde Şerha şerha düştü yerlere Ölümü düşledi Bir de ölümsüzlüğü Karıştı kafası hiçliğin ince çizgisinde Sonra soğuk yelpazesiyle Takıldı güneşin altın perçemlerine Kamaştı gözleri haşmetinden Küçüldü saklandı bir kaktüs köküne Utandı birden Küçücük bir akrebin dik kuyruğundan Evrendeki boşluğunu farketti Silkelendi tüm gücüyle Büyüdü kapladı bedeni sahrayı Esti deli deli rüzgâr Salladı kökünden bulutları Kopardı tufanları tozu dumana kattı Fırtınalara doladı kum tanelerini Savurdu gökyüzüne .. Bir katre su damlasında Koptu kıyametin vaveylası Kana kana içti toprak Can buldu sevgi, yeşerdi dünya…. Her yolculuk bir sır saklar/ İçindeki gücü keşfet / Su gibi çağlasın yaşam ellerinde… Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygılar........ Flycan57 Ankara 22/03/2010 |
yine güzel bir şiir kutlarım ustadlarımı:))