Sevgili dostlarım bu şirimi bundan otuz yıl evvel,
Almanyaya çocuklarımın rızkını kazanmak için gittiğimde.
Henüz 30 yaşında idim.
İşte acıda olsa o gerçekleri bu satırlara dökmüştüm.
Siz dostlarımın beğenisine şimdi sunuyorum.Bir nostaji oldu
artık bunlar,çok şükürler olsun..
Gurbeti bitirdik fakat biz bittik bu seferde.
Bu yüzden şunu demek isterim tüm dostlarıma.
Ülkemizin ve memleketimizin kıymetini bilelim.
Babasının ekmeğini yiyenler anlamazlar bunun nasıl bir acı gurbet olduğunu
Ve bugün sanal alemle tanışanlar bunu daha iyi idrak ederler diye düşünüyorum..
Sanal aşklara kapılıp nice acı ve sıkıntı çekenlerde mutlaka vardır aramızda.
Herkes elindekini kıymetini iyi bilsin zira bu alemde bütün dostluklar çöp sepetinde bitiyor
Gurebtin ekmeğide acı,havası acı dostlarım..

Köyümüzde biter gül ve menekşe,
Bir melekmiş benim yâr’im bilmedim..
Sarılsaydım demeseydim ben keşke.
Bir melekmiş benim yâr’im bilmedim..

Mecburen gurbete düştü yolumuz,
Gurbet elde kalır belki ölümüz.
Açmaz oldu gayri gonca gülümüz.
Bir melekmiş benim yâr’im bilmedim..

Ağlayarak yazıyorum bunları,
Hak taladan gelir özün sırları.
Cenabı hakka bağlı idi yolları,
Bir melekmiş benim yâr’im bilmedim..

NAZLI yâr’im senden çare dilerim,
Bu garib halime bakar gülerim,
Ağlayıp gözümden yaşım silerim.
Bir melekmiş benim yâr’im bilmedim..

Dostlar çok acıdır gurbet elleri
Hep hüzünlü eser burda yelleri
Deremedik hayli zaman gülleri
Bir melekmiş benim yâr’im bilmedim..

Kimsem yoktur yâr’im giyer karalar
Sinemde açıldı türlü yaralar
Vadem yeter ecel kapım aralar
Bir melekmiş benim yâr’im bilmedim..

Durak YİĞİT derki yaş oldu otuz,
Ah ile ile vah ile geçti ömrümüz.
Böylece yaşadık sanki biz otuz,
Bir melekmiş benim yâr’im bilmedim..

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
1981 ALMANYA