AŞKA AYAK DİRERKENSavruldum bir rüzgarla, düşerek beden beden, Kamçı yemiş ruhumla geliyorum sana ben... Görsen de inanmazdın, gökte yarılan ayı, Bize vakfedilmiş şey, öğrenmedik vefayı. Bir gurur geçidinde, kaç zamandır bekledim, Dağlarına kar yağdı diye çıkıp gelmedim. Ne kadar benzeşirdi öykülerimiz oysa, Aynı gün çıkmış gibi, ikimize de yasa. Neylersin ki akmıyor dereler bir yatağa, Herkes başını vurur bilinmedik bir dağa! Suların yasasıdır, akamaz yokuşlara, Ölürsün baka baka, gelip geçen kuşlara... Sağırdır kulakların, çığlık atar sessizlik , Çökerken koyaklara, derin bir kimsesizlik! Yağma olur güllerin, yüz dönmez dağ lalesi, Kaybedilen bir cengin olurken son hamlesi. Bunlar hesap edilmez, aşka ayak direrken, Ölümlerin en zoru, gelir insan gülerken! Dön de bir bak dağlara, yağan karlar eriyor, Bahar dallarımız da, yorgunluk gideriyor... Kışlaklara inmiştik bir yayla türküsüyle, Herkes baş başa kaldı sonunda öyküsüyle... Hayrettin YAZICI [ kalin ] |
Tam bu an..
Siz usta bir şair, yüreği güzel harika bir insansınız..
Öyle ki beni alıp götürdü bu şiir..
Çok teşekkür ediyorum hocam..
Daim sevgim ve de saygımla..