KENDİME AGLIYORUM
bıktırdı acı , çile dolu yıllar.
nankör çıktı güvendigim dostlar. bembeyaz oldu simsiyah saçlar. ağlıyorum kendime yok olansa yıllar. boşa sermişim yıldızları yere. sevgi diye diye. nasılda kanmışım sahte yüzlere. şimdi ise ağlıyorum kendi kendime. canımdan can alır geçen her zaman. anladımki bu dünya yalan. hayatımdan geriye kalan . dost görünüpte dost olmayan insanlar. bakmaya kıyamadıklarım vurdu. gençligim yıllarım kayboldu. hayalimdeki düşler bile kurudu. hiç açmadıki, güllerim hep soldu. harlı ateş deyil unutulmuş közler yaktı. el deyil canlar yıktı. merheme tabibe gerek kalmadı. yaralarım çoktan kapandı. bir yaşam vardır, bölüşülmeye hazır. oda hayatın karanlıklarında kalır. açık penceren birden kapanır. ağladıca için yanar yanar kurur. hassas ve ince duyguları ipliğe dizince. hançerden kılıçtan keskin ve ince. gönlüm deki öfke dinince. ağlıyorum kendime sessizce. çok şeymi isdedigim. biraz teselli narin bir gülüş. ben degil gönlüm istiyor söyleyiş. öyle zorki yalnız ve sessiz bekleyiş. 26.03.2010 osman türüdü |
el deyil canlar yıktı.
merheme tabibe gerek kalmadı.
yaralarım çoktan kapandı.
BİR DAHA YARA AÇILMAMAK UMUDUYLA
BAŞARILAR.