BEDEL KAPIYI ÇALINCA
Her insanın sevinç ve üzüntüleri olur
Gün gelir açlık, gün gelir büyük bolluk olur Zengin iken, fakir insan ile alay eder Kendini yıkılmaz dünyevi kale zanneder. Biraz da gördü mü, şakşak alkışlı ilgiyi Sade kendinde sanır, en bilimsel bilgiyi Zamana meydan okur, süslü halılar dokur Hâlbuki pis huyu kaynamakta fokur, fokur. Yükselen zat, yükseldikçe unutur özünü Sağa sola emir vermek, doyurmaz gözünü Aldıkça alır, kul hakkını saklar kendine Bilmez ki gün gelecek, düşecek can derdine. O yıkılmaz dediği maddi varlıklar çöker Kader bütün alacaklarını bir, bir söker Nafile bir pişmanlık başlar, telafisi yok Bedel kapıyı çalınca aç, sakın olma şok. |