“RAHMET”; AHMET ZEMÇİ’YE..
(SARICAKAYA-13-06-2004)
(MERHÛM: TÜRKİYE YAZARLAR BİRLİĞİ; KONYA ŞUBESİ KURUCU BAŞKANI.) Bir adı Zemçi’ydi; bir adı Ahmet.. Yaradanım O’na eylesin rAhmet..! Oda arkadaşım; vermedi zAhmet… Başları sağ olsun sevenlerinin; Gül bahçesinden gül; derenlerinin.. Derdini dinlerdim; oda başında, Seksenli yıllardı; yirmi yaşında, Hasbe’l-kader tuzum; oldu aşında… Başları sağ olsun sevenlerinin; Gül bahçesinden gül; derenlerinin.. Gamlı akşamlarda; Sözü söz açar, “Yüz Nu’lu “ odaya tebessüm saçar.. Şiirler yazardım; okurdu; nâçar.. Başları sağ olsun sevenlerinin; Gül bahçesinden gül; derenlerinin.. Duyardım adını; “Yazarmış” diye, Şöhret delilerine, kızarmış diye, Bilinmez dertlerden, bîzarmış diye… Başları sağ olsun sevenlerinin; Gül bahçesinden gül; derenlerinin.. Gelirim, giderim; Konya’ya; yazın… Takdir vermeyince; görmeye izin; Kavuşmak Mahşer’e; çekerim hüzün… Başları sağ olsun sevenlerinin; Gül bahçesinden gül; derenlerinin.. Âşıktı; aşkını nerde sakladı? Yirmi bir yıl oldu; Ser’de sakladı.. Derdine dermân, derde sakladı.. Başları sağ olsun sevenlerinin; Gül bahçesinden gül; derenlerinin.. Allâh sabır versin; sevenlerine! Kaleminin sırrına, erenlerine; Gönlünü gönlüne; verenlerine .. Başları sağ olsun sevenlerinin; Gül bahçesinden gül; derenlerinin.. “Gürün’ü” severdi; delicesine; Doğmuş ki, içine; bilicesine; Kavuştu, ayrılmaz; velîcesine… Başları sağ olsun sevenlerinin; Gül bahçesinden gül; derenlerinin.. Sevinir; kabrine, varan olursa, Rûhuna okunan; Kur’ân olursa… Zemçi nerde diye soran olursa: Başları sağ olsun sevenlerinin; Gül bahçesinden gül; derenlerinin.. Erzurum Atatürk Üniversitesinde okurken; bir yıl boyunca aynı odayı paylaştığım, Ahmet Zemçi kardeşimle; bu dünyada-Her yıl Konya’ya gidip gelmeme rağmen görüşmek nasip olmadı.. Sırdaşım, Dert arkadaşımdı…Allah; Kendine rahmet,geride kalanlarına ve sevenlerine “Sabrı cemîl” nasip etsin. Mustafa SUNA İmam-Hatip Lisesi Meslek Dersleri Öğretm./Esk. |
Şiir olarak kafiyeli ancak ölçüsüz
Bir adı Zemçi’ydi; bir adı Ahmet..
Yaradanım O’na eylesin rAhmet..!
Oda arkadaşım; vermedi zAhmet…
Derdini dinlerdim; oda başında,
Seksenli yıllardı; yirmi yaşında,
Hasbe’l-kader tuzum; oldu aşında…
Teknik uğruna mananın feda edildiği kısımlar mevcut fazlasıyla.
Çok güzel,özel ve anlamlı bir duygu ancak eksikler giderilirse çok çok daha anlamlı olacağını düşünüyorum.Tebrikler.