İnsan kaybedikçe kazanamayacağını sanır,her zaman yenileceğini farzeder.Öyle zamanlar olur ki kendi ayağı altındaki hazineden habersiz uzak diyarlara açılmak ister.Tam yol ilerlerken karşısına yeni ufuklar ve hazineler çıkar.Ve yeniden sevmeye ve yaşamaya başlar.Çünkü hayat seni ne kadar yorsa da bir o kadar da güzellikler sunar.Güzelliklerini kaybedip hayata küsenler için bu şiir...

Tükenmezdi hayatlar umutlar oldukça
Sevdalar paslanmazdı aşk oldukça
Kaybedilse de bazı güzellikler
Kazanılanlar her zaman güzel olacaktı

Baharlar güzelse de kaybedişlerim vardı
Hayallerim prangaya vurulmuştu
Hüznümü dağlasam da yenilmiştim
Artık baharları sevemeyeceğimi sanmıştım

Mart soğukları içimi bir başka soğuturdu
Hasret kalmıştım ben çiçeğe, böceğe
İklimler değişiyor, ama içimdeki değişmiyordu
Güzellikleri sindiremiyordum bir türlü

Nihayet beni güldürecek bir iksir buldum
Kıştan kalanları onunla içip, sarhoş oluyorum
Bendeki ben kalmadı, rüzgârlarım dindi şimdi
Bugün bir başka bahar sanki

Yıllar geçtikçe ömürden, taze filizler yeşerdi bende
İçim bir hoş şimdi, baharlarım bu sefer güldürüyordu
Artık gelmesin kışlar, ben hep baharlarda yaşayayım
Yüreğim bir kuş gibi konmak istiyor artık her dala

Sevdalarımı gömmüştüm ben bir mart ayında
Yaşamak zordur dedim kendime yıllarca
Ama bir büyük neşe, küçük bir yaşam
Bir sevgi yumağı haline getirdi bizi bu martta