Döngü
sesim değdikçe arsız yalnızlığa,
soluğu kesilmiş sokakların suskun taşlar çıkıyor telaşlı... paradosk düşlerimin labirentlerinde, düşüncelerim ihtilalcı ağır darbe iniyor bedenime.. akşamın sancılı gidişine bakıyorum, bağırıyor keskin çığlıklar yüzüme, yosun yeşili bir ben duruyor ötede.. bir harmanım bu akşam, insan kümelerinde... sesime çekilmiş perdeler, yorgunluğum yığılmış önüme gölgeler bulanık, kafam karışık intihara saldım korkmadan korkularımı... içimde iliklerime kadar bir titreme, yıldızları örtünüyorum bitmeden hüzünlere çalmış dudağım, titrek... bildiğim, aşk çözümsüz bir bilmece... f.huy |
insan kümelerinde...
*********************************
Bir harmanım bu akşam
Kadehimde çakır gözlerin aksi
İçiyorum bir daha bir daha
Azalan meyle birlikte çoğaltırım hüznü doya doya...
Bir harmanım bu akşam
Hicran söyler nağmeler
Gönlüm yâri yadeder
Çek saki bir kadeh daha
Ahh dağıldım zaten dağılacağım kadar........ .....diyesim geldi nacizane bu güzel eserden sonra .Coşturdunuz iyimi beni de :)
Gönül emeğinizi kalben kutluyorum hocma.Beğeniyle okudum.
Selam ve saygılarımla.