NE ZAMAN BİR ŞİİRE BAŞLASAM
Ne zaman bir şiire başlasam
Sen geliyorsun gözlerimin önüne Her sözcük bir yürek oluyor birden Deli rüzgarlar esiyor başımda durmadan Açmadan soluyor tomurcuk güller İçimde gemiler batıran fırtınalar başlıyor Acının içinden geçiyorum kör karanlıktan Hasretten geçiyorum yüreğimde yangınlar Bir kadının saçındaki üç tel aktan Elindeki siyah-beyaz fotoğraftan geçiyorum usulca Bütün hüzünleri ben yaşıyorum Kent kararırken içten içe ve kimsesiz Sokaklar gidişine ağıt yakarken Ve ihanet tortularıyla kirlenirken sular Sarılıp kederlere sessizce ağlıyorum Gözyaşlarım birikip göl oluyor Akıp gidiyor uzak denizlere |