İntihar
bilmem kaçıncı zamandı
eritirken gözyaşını nemruttan kalma acılarla unutmanın kahpe sayıldığı zamanlardı acıyı mihenk taşına yazarken sen miydin bu yolların çıkmazı sen miydin yüreğimdeki saltanat firavunun son ana kadar sayıkladığı ölümün soğuk yüzüne bile aldanmadığı sen miydin intihara uyanan çığlıklarım yine dualarla, yine aynı dudaklarda tebessüm vurgunu aynı sedada sızıyor sesler sen miydin zorluklar içindeki çıkmazlarım söyleyin n’ olur o kadar zor mu unutmak dökülüyor puslu camlar ardında son vedaya kanat açmış anılar hangi devirden kaldı bana sunduğun hecelerin hiç mi anlamı yoktu. unutulmak sadece sanamı yakıştı kaderim hak edilmedi belki böylesi sevmek söyleyin unutmak bu kadar zormu ne kadar sözüm varsa sende kaybettim Jale KESKİN İSKENDERUN |