RAPTİYELE BENİ MANTAR PANOYA CİĞERİMDENRAPTİYELE BENİ MANTAR PANOYA CİĞERİMDEN yalnız kalışım sessiz geceden yansımalar rüyalar..rüyalar…rüyalar… kır çiçekleri gibi kokundan yayılan rayihalar, ağlamaklı bir yüreğin kanatlı acılarının sesini duyabilmek, gecenin Venüse gülümseyen çehresinde incecik bir hüzünde paylaşmak aşkın güzelliğini… “gitme,dur..!” diyebilmenin cesaretini hür bırakmak dilde can evinden ayrılık tohumlarını söküp atabilmek bir bakışın sıcacık ,saran tebessümünde… ne güzel olurdu diz üstü çökerten yokluğunun sancılarında yalnızlık korkusu çöktü çığlık çığlığa uçuşuyor gök gözlü kırlangıçlarım omzuma tırmanıp bağdaş kuruyor ağlama isteğim yastığıma gömüyorum gözlerimi yumruk ellerimde çaresizliklerim nefessiz kasılan bedenimin altında ızdıraptan kıvranıyor çarşaf nefessizim boğulmaların eşiğindeyim suskunluğun tenimde kol geziyor aşk,gözlerimde küstah sırıtışlarda sen akıyorsun içime sevda uykularında tadı kaçmış dünyada üzerimde oynadığın oyunlar ne zaman bitecek..? uykusuz acıları ruhuma zerk etmenin saçmalığındasın yaşayamadığımız hülyalara bağlayan bizi ; tamamlanamayan resimlerdeki gülen yüzlerdik kanayan sevda yaralarında tamponduk sabahsız gecelerde doyulamayan bedenlerdik şimdi kırık pencerelerimizden hüzün sızıyor içimize kelimelerimize bile sığamıyor yalnızlığımız yüreklerimiz çığlık çığlığa ağlaşıyor … bozuldu aramızdaki büyü hadi,kapat kapıyı ardından ve beni raptiyele mantar panoya ciğerimden bakışlarının sorularında boğ beni nefesinin iç çekişlerindeki ferâha azap ilikle beni istediğin oldu sensizim yalnızım üzgünüm başım kolumda, sarı duvarlara yaslayıp , iç çekişlerde “özlem” yazıyorum Seni kendime geçmişimiz dokunuyor “sevda” yerinden parçalanmış düşlerime sürüyorum göz yaşlarımı ilaç yerine… … Mutlumusun..? |