Tecrit GünlükleriŞiirin hikayesini görmek için tıklayın İnandığı değerleri inandığı gibi yaşayan bunu yaparken
Şerefinden taviz vermeyen Her yönden Her türden herkese İthafımdır. Düşmanım bile olsa şerefli olsun... Gözlerimi bağlamışlardı. Kokmayayım diye tutsaklığımı Başlarda üzülmüyor insan, insan olmayı unuttuğunda ise düşünmüyor. Köşelerde kaçışan bir kaç uğur böceği ısmarladım gardiyana. Gardiyan oralı olmuyordu saçlarını jölelemiş, jöleye kokuyordu. Birkaç kere daha söyledim iyikileri kendim de inanmadım. Gözlerimi bağlamışlardı, okul sıralarına oturmayayım diye. Defter ve kalem vermediler sonra, şaşırmadım. Duvarlarım vardı .Tırnaklarımla çizdiğim kandan Monalisa’m Bir çok defa yollara çıkmıştım yollarda ışıklar vardı hatılıyorum. Işıklar üstünde vurulmuştum ,içimdeki sensizliğe. Gözlerimi bağlamışlardı. Daha hızlı koşmayayım diye. Ben seni okumaya devam ettim. Hatta ; tınaklarımdaki iltahaptan sürülme ojelerimle daha iyi görünüyordum. Göründüğümü anlayınca onları da söktüler olsun kökü bende, ben kendimi böyle de seviyorum. Gözlerimi bağladılar. Birkaç yıl önce bir barikatta kaybettiğim onurumu görmeyeyim diye. Saraybosna’da bir keskin nişancı vurmuştu insanlığımı safari avında bir kelleydim sadece Filistin’de plastik bir mermiye verdim gözümün birini, zevk olsun diye. Irak ta bir camide cuma namazı kılarken patlayan bir bombada kaybettim kalbimi Ve plastik bir mayında koparttılar ciğerimi şerefsizce İnanmadın, inanmadın gerçekten olamadan davana sadık. Biz davamızda yanlız kaldığımızda; kadınları ,çocukları cephe önlerine sürmedik. Ellerine bayrak verip yaktırmadık. biz çocuklarımıza kan aktırtmadık. Kalleşçe başladı İki çuval unun birinin panzerle ezilmesi belkide haklısınız. Biz kimsenin ekmeğini kursağından almadık. İnandığın değerlerle savaş , inandığın gibi yaşıyorsan arkadaş!!! Umu KURU |
Başlarda üzülmüyor insan, insan olmayı unuttuğunda ise düşünmüyor.
Köşelerde kaçışan bir kaç uğur böceği ısmarladım gardiyana.
Gardiyan oralı olmuyordu saçlarını jölelemiş, jöleye kokuyordu.
Birkaç kere daha söyledim iyikileri kendim de inanmadım.
***********************
genişçe bir çuvala koyar birde kedi atabilirlerdi içine...
kedi can korkusunda
sen can korkusunda
iki korkağın kavgasında ağır tahribatlı çıkabilirdin...
kapında uşak olamayacak insanların eline rehabilite eidlmek için bırakılıdığına mı yansan yoksa tutsaklığa...
el yordamıyla duvarlarda aradığımız şey neydi?
kaybettiğimiz onurumuz
yitirdiğimiz değerlerimiz mi..
sahi ölçü neydi
neye göre değerlendirecektik geleceği...
o inananlar
o direnenlerin daha sonra ki yıllarda unuttuklarına
davalarına itirazım var
fikirlerine değil...
fikirlerinin ardında duramayan cılız kişilikli insanlaradır sözüm ki
bugün tuzları yine kuru...
şiirin hikayesinde olduğu gibi şair
inandıkları gibi yaşayanlara
dönmeyenlere
kim olurlarsa olsunlar
direnebilen o yürekli insanlara saygılar olsun bir kez daha...
sevgiler saygılar