Son Sabah
Hazır ruhum son seferine çıkmaya
Kederli yolculuğumun, Son ışıklarıdır artık, güneşten alacağım Varıp En dertli yerine hüznün, uyuyacağım Dinleyeceğim içimdeki buruk sesi Usandığım, kandığım aynalardan, yüzüme döneceğim Geceden kalma son demini içeceğim matemin Dermeyeceğim artık Kaderin bana bahşettiği mevsimsiz gülleri Bu son sabah; Kurulur mezar asil tahtına Eşilir toprak, gönül katına Kazma ile kürek vurulur bahta, Yas ile kederi birlikte gömer Bana reva görülen mevsimlerin ölüsünü, Diriltmeyeceğim bir daha Günlerin en kötüsünü ve her gün dermeyeceğim, Hayır Çok zamandır solgun açan gülleri yakacağım Savrulsun âleme külleri Önceleri asmıştı kendini, Dikenine bülbülü Ne buldu, şefkatle ruhumu okşayan Ne durdu, her anı mutlulukla dolduran Ne var ki, maziden geriye kalan Özlem ve baki, her yöne beraberce gider Bu son sabah; Seveceğim, gelinliğini, duvağını Uzanmış boylu boyunca, hayaline, iç geçirerek Ölümün eşsiz şarabından bir yudum içip, Aslımdan da, dünyadan da geçeceğim Her sabah bekler şafağını Her gün, kavuşur gün ışığına Azrail’in üzerime sinmiş bakışını Bedenime zerk edeceğim Uyanma sen, durduğun yerde dur ey mazi! Anılarımı almışsın benden, farkında olmadan Yaşlılığın en alasını vermişsin körpe yüreğime Genç ömrümün güllerini koparmışsın hiç acımadan Kim dönmüş ki bu günden geriye Zamanında gerçek dediklerimizi Biriktirmişiz kadehe İçen içmişte hüznünden, varmış mı düne? Hasret ancak meyledeni sarhoş eder Sıratın hazırda duran köprüsü! Şanıma layık geçeceğim üzerinden Günahın, harın da en tavlanmışı! Atlayacağım özüne, çok fazla beklemeden Yaratanın gelecek nihayet sorgusu, Sayfa sayfa, sereceğim önüne gönül defterimden Bu sabahın akşamını beklemeden Ruhumun sessiz matemini dinlemeden İsyan bulutlarına bu kez, gözyaşlarımı düşürmeden Usulca geldiğim gibi sessizce esip gideceğim Şimdiki mezar taşlarını, istemem dikmeyin başıma Ne bir hıçkırık duymak ister yüreğim, Nede hüznün en küçük bir ibaresini Bülbülün, dikenine astığı gülü dikin naşıma Düştüğü yerde gönlüm, Sonsuza kadar alsın, hiç olmazsa hevesini Yaşarken zordur, anlaşılması ölümün Çeker acısını ömür boyunca, yürek ahın Bu şair bilipte, göremediğinin Yazıtını bıraktı okuyacaklara, Son sabahın... |