İSTANBUL 2
Yedi tepeden esen rüzgarın sesini duyuyorum
Lodosun poyrazın Denizin çığlığını duyuyorum Görüyorum rengini, nefesini, Günbatımını, gökkuşağını Gözlerimi yumuyorum, kendimi unutuyorum... Ey deli sevdaların şehri Kaç kişi çıkardın köprülerine, Kimlerin aşkına şahit oldun, kiminin nefretine. Haykırışın sesini duyuyorum.. Duvarcısı, ahçısı, simitçisi, Tüm sesleri duyuyorum Kimi mutlu, kimi mutsuz Yürüyorum geceleri Duyuyorum sesleri, kahkahaları Raksedip şarkı söyleyenler, binbir gece masalları Şen şakrak yapraklar,ağaçlar Neşe içinde oynuyorlar. Duyuyorum Gözyaşlarını Ağlayanlar,yere kapananlar Köprü altında donmuş ayaklar Buz bakışlı donmuş suratlar Bağiran çoçuklar Nice umutları toprağa gömdün, Kimilerini semalara...Ama Can verdiğin gibi can da alıyorsun Güzelliğinle... İki yüzünüde gördüm ey İstanbul Ama olup biteni kimse anlayamaz Benden başka... canan demirel |
saygılarımı iletiyorum şiir dostum, tebrikler.