Yolumdaki Tek ADA(I)MHadi düş saçlarımdan sonbahar’ın yanığı Ak genzimin karanlık hücrelerine İğne ucu umutlarınla Zaman borçlu kalsın kiralık an’larına Hadi uzan , ağırlığını yükle bedenimin sol yanına Kollarım sarsın nefsini Nefesin değsin tenime düş gibi Mısralarda can bulsun içindeki sözleri Ve... Şiirler doğsun Şairler büyüsün aşkın yolunda Pembe balonlarıyla Bak sayende şairliğe ilk adımım Adamım Her sözüm şiirdir artık Adın ise kitap kapağımın yaldızlı kabartmasında Ah yârim Şimdilerde; Yamalı bulutlar sızıyor göğüs kafesime Şimşekleri düşüyor çatıma ,damlaları birikiyor göz kapaklarımda Yağıyorum Değdiğim yerde toprağını tanıyorum S u s, 11/03/2010 10;30 eMİNE |
neredeyse her gün böylesi güzel şiirler görmek mümkün olur hale geldi...
birikim olabileceğini sanmıyorum...
siz
anlık hislerinizi çok güzel bir kurguyla sayfalara dökmeye başarabilen yeteneğe sahipsiniz...
yeteneğiniz, şiire olan tutkunuz ve çalışma azminizle çok daha güzel eserler oluşturabileceğinizi düşünüyorum...
yolun şiir,
yolındaki tek adam şiir gibi olsun..
tebrik ederim...saygıyla