BEDEL
BEDEL
Kendimi vuruyorum bu gece Bedel ödetiyorum bedenime Ondan öte ruhuma Geri dönüşü olmayan yaşanmışlıklarıma. Tek tek dizildiler yine gecenin karanlığında Neden diye sorgulamalarda, En tiz sesiyle bir canlı karşımda... Neden vazgeçtin benden ağlamasında... Anlatamam ki ne çok istedim vazgeçmemeyi, Ne çok gözyaşı döktüm geceden sabaha. Kopma noktasında benden vazgeçen yüreğimi Baygınlık halindeki bedenimi, uyanırken haykıran sesimi... Asla affetmeyecem kendimi demelerimi, Ettiğim ahları,okuduğum lanetleri... Bedenimdeki, ruhumdaki boşalmışlığı Anlatamam ki kaybettiklerimle kayboluşumu... münevver erdoğmuş |