YÜREĞİM İSYANDA
Bir gün daha geçti doğmuyor güneş
Gün kara gün acı dolu gönlüm sensiz Gecelerim ışıksız yok oluyorum sessizce Etrafımdaki boşluk beni de alıyor içine Ben kaçtıkça inatla sarıyor bedenimi Kemiriyor insafsızca enkaz kalıyor geriye Hiç bir düşünce tat vermiyor artık bana Esirinim eriyip tükeniyorum gün geçtikçe Sevdiğim renkler soluyor çiçekler sararıp ölüyor Ne mavilik den eser kalıyor ne hülyalarımı pembeler sarıyor Üşüyor yüreğim üşüyor sevgimin üzerine karlar yağıyor Beyazlarım grileştikçe günlerim siyaha boyanıyor Doğma güneş doğma sabahın ayazına Hüzünlerle hüsran olmuş sarmaş dolaş yine Sessizliğe büründü ortalık yüreğim isyanda Attığım çığlığı duymuyor artık hiç kimseler gene Nihal |
Umutların gerçek gerçeklerin mutluluk
Mutlulukların sonsuz olsun