SADECE ÇOCUK MU? "ÇOCUKSUN"...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Hayatı kapris, gurur, kibir, benliğin esaretinde geçen kişiler için tatlı bir ima...işte öyle bir şey...
Geldim Kapına, çokça kez geldim Geldim, sen hiç yoksun? Her dem dualarımın içinde, sürekli var Yüreğin, özlem ve arzularının içinde var Bedenimi, yangınların da dağlarken var Aradığım da sen, niçin yoksun? Yoksa bana mı toksun? Sordum, uçsuz sokaklarda sen var Bir saniyelik uzaklığımda, neden yoksun? Sen; hiç mi hiç yoksun Ruhumda, duygularımda Her an var Gönül kapında neler var? Gözlerimde, ellerimde, sıcaklığınla Sen yoksun Sen neden, kopuksun? Tüm kapıların olmuş, birer birer taş duvar El kapılarından duydum, oradaymışsın yar, Olmuşsun yani var... Seni yuvamda görmek istedim, Yanımda aşkınla dolmak istedim, Canımın içinde istedim! Yoksun Ama hiç mi, hiçte yoksun Yoksa ben bir suçumu işledim? Ben senliğimi dışladım? Sende bir başkalık mı? Bir tuhaflık var mı? Sen kalıcı yoksun Sen ne biçim çocuksun? Sana ben, aldanıp kanmıştım Anladım; sende annelik değil, çocukluk var Söylemişlerdi de bana, bir türlü inanmamıştım Aşkım; sen sadece, zavallı bir çocuk mu? ÇOCUKSUN... (10.03.2010)AZAP… |
gönül sesiniz dinmesin