ASLOLAN ZITLIK
ASLOLAN ZITLIK
Sana öğretilen ne varsa Artı eksi doğru yanlış Sana kattıkları kadarsın. Hayatı yalnız Öğretilen kadar adımlarsın... Senin doğrun benim yanlışımın baslangıcıdır belki... Belki de ; benim doğrumun kıyısından bile gecmemişsindir . Tanımaman dogal kafdağımda oturan O büyük şehzadeyi. Benim yolum zifiri karanlık kalabilir, Senin gündüzünde. Göremeyebilirim işaret parmağını , Gözümü cikaracak kadar da uzatsan. Sana bülbül gelen kılavuzlar ; bet sesli birer kargadırlar belki kafamda benim. ne farkeder ki ,aynı olmuş teninle tenim... ben sana;” kalk cennetime gidelim “desem „senin yalanin sende kalsin“ dersin Kimbilir bir lokma ekmek uzatsam yüz cevirir kendi kendini yersin . e haliyle, Ne ben senin doğruna doğru , Ne sen benim doğruma doğru deriz. Alem bizi biz birbirimizi yeriz. ila nihayet nesilden nesile , Harala gürele böyle geldik böyle gideriz. Malum; dededen alışkın zıtlığa genlerimiz! suna gülec emre 2009 ludwigshafen |