KENDiNi DOGURMAK...

bi sabah dilime bi sarki dolanir,
kendimi bile tanimam ..
belki ayriksi yanlarimi kendim sanip ,
aldanislarima koydugum son noktadir..
belki bir gece de tirmanmisimdir ,
en korktugugum ,en yüksek dagimi...
belki yeni dogmusumdur da,
kendi ellerimle kesmisimdir
mechule bagli göbek bagimi...!

tam en güzel cagimi ,
bir bilmeze emanet etmisligimden siyrilip.
sifirdan dogurmusumdur beni,
belki kendi kendime anayimdir ...
kendi kendime yar...
dönüsüm banadir ,
hadi kollarim ruhumu symsyky sar...!

kefenle acaba´larimi ...
cenesini bagla olmazlarimin...
hadi simdi göm ellerim,
Yetti gam üzre giyindigim kederlerim!

Bak adimi kendim okuyorum,
kendi kulagima ,
bak kendimi kucakliyorum,
kendimden güc aldigim bileklerimle!
Ve ezanimi kendim okuyorum kulagima,
kendime en iyi dileklerimle...

suna Emre Gülec