Daha yaşın kırk sekiz olmalı senin
Böyle erkenden gitmene yanarım
Artık yaşamın anlamı kalmadı canım
Gözlerim ağlamaktan solmalı benim.

Kan / sızım
Sizım sızım sızlarım
Can / sızım
Baht / sızım
Böyle erken gitmene yanarım

Artık herşey anlamsız
Anılardan kalanlar yalan
Şarkılar yalan
Martıların çığlıkları yalan

Yalan üzerine kurulmuş dünya
Dünya üzerinde ne varsa yalan.

Kuş sesi, su sesi, insan nefesi
Belediye vergisi, korna sesi yalan
Sesine ses vermeyen dostların yalan

Kan / sızım
Sizım sızım sızlarım
Can / sızım
Baht / sızım
Böyle erken gitmene yanarım

İffetsizler yönetirken dünyayı
Adın gibi İFFET’ li yaşaman gerçek
Baht / sızım
İnan senin adını
Şiirlere kazırım.

ALİ ÖZEN
14 ŞUBAT saat:03.30-04

Fakülte arkadaşım İFFET ALPSOY HANIM’ın ölüm haberini dün aldım. Gece yatarken kalkıp yazmaya başladım. Sözcükler kendiliğinden çıktı kalemimden ve aşağıdaki şiir oluştu. Onun anısını yaşatmak için elimden gelen sadece bu.
......

İfet’in ölümü üzerine sınıf arkadaşım CUMHUR ÖZBAY’ın yaznış olduğu şiiri de sizlere sunuyorum.

SEVGİLİ İFFET’E

Nerden çıktı bu karayel,
Soğuk, sinsi, kalleş...
Dibi düğümlenip
Bir daha esemeyesice.
Söndürdü
Aramızdaki en parlak ışıklardan birini.
Yaktı,
Dağladı,
Sildi
Her birimizin mutluluk ezberini.
Suskun ve yalnız ve zayıf anını kolladı
Ve galip geldi, lânet olası...

Nerde bizim ellerimiz,
Gözlerimiz nerde?
Neden dokunamıyoruz
Nazarlarımız kime ha, kime!!!

Ne kadar da habersiz olsak
Birçoğumuz birbirimizden
Teslim olmasın bundan sonra hiçbirimiz
Çekip gitmesin bir daha, selamsız
Sessizce
İçimizden... Ve yüreğimizden...

15/02/2010
Cumhur