YAK(LAŞ)MAKTA ÖLÜM...
Yine hüzün rüzgarları esiyor
Dört yanımda duvarlar Hoyratça üstüme geliyor. Kara bulutlar çökmüş yine Elim kolum bağlanmış Soğuk demir kelepçe bileklerimde Umutlarım avuçlarıma sıkışmış. Sanki, Şubat’ın en soğuk ayazında Karlı dağın zirvesinde gönlüm Kanadı kırık kuş misali Ağır ağır yaklaşmakta ölüm… Uzanıyorum yatağıma Lanetler okurken hayata Bir silüet beliriyor Alaca karanlık odamda. Ben kaçtıkça Karabasan gibi çökmekte üstüme... Yeter! Diyorum yeter artık Hayallerim geleceğim Alacağını aldın git, Bir parça umudum kaldı avuçlarımda Al senin olsun onlarda Daha ne kaldı geriye Bir kuru canımdan başka İsyanım sana değil Yarab, O vefasıza… ..............MAVİDEYDİSEVGİ.......SEVGİ SALMAN vefasız yürekler türkülerimi susturdu temlik koydular geleceğime... mutluluğa dair umutlarım ayyaş şafaklarda satılır oldu sevdanın hileli terazileriyle. isyanlarım yanarken sönmüş yıldızlarda direnci yitmiş duygularımı taşımaz oldu vefasızlıklardan yılgın yüreğim .....................................Ahmet Örnek beyefendiye teşekkürler Kudret… O ki sinede her daim yemyeşil bir ümit olmalıdır. Marifet… Şu sol yanımız tereddütsüz aşka kurulu kalmalıdır. Hayat… Kan revan düşlerin, yudum yudum şehvete belendiği andır. Ölüm… Sımsıcak iklimler gibi bedenlerin vuslata savrulduğu andır. .......................................Yorgundukalem Beyefendi’ye teşekkürler |