Yokluğun SiyahıBaşucunda eskiden kalma masal artıkları Kahramanları kendi diyarlarında mahkûm. Gecenin serinliğine inat, ısınan yüreği karışır Nara seslerinin seremonisine, azgın… Parmak uçlarını yakar hasretin buğusu Dokunsa, yaralar uyuşmuş ellerini… Acısı kansızlıktan gelir, donmuş mimiklerin. Tebessüm etse, gün ağarır. Beklerken avuntusuyla vuslatın, elleri üşür umudun Memeye kalkan bebeklerin iniltisinde. Kuyruklu matemlere boğar özlemin dürtüsü Ağlasa, tutulur nutku, düğümlenir boğazı. Son çırpınışlarla noktalar hasretin genzi yakan, Cellâdı anımsatan kekremsi kokusunu. Gözlerini açar sabahın ışığıyla. Yoktur. Ne avuntusu, ne tutkusu… |
Tebessüm etse, gün ağarır.
Çok güzeldi... haz verdi.
Tebrik eder, selamlar, saygılar sunarım.