güvenemiyorum
Kara bulutları üzerime hüzün diye yükledi hayat
Sevdiklerim huzur vermiyor bana Yalanlarla dolu bir dünyayı kim ister ki yaşamak Sevgisiz geçen dakikalardan,günlerden almıyorum hiçbir tat. Yaşamak fiilinden sonra gelir sevmek Her yağmurun ardından gökkuşağı çıkarabilmektir marifet Mutlu olmak için yaşamayıda,sevmeyide katıksız bilmek gerek Yıkılan duvarlarımı aşıyorum,yeni mutluluklara ağlar örüyorum Düştükçe her yeni gün dahada güçleniyorum,ama insanlara güvenemiyorum... Kendime dersler çıkarıyorum her yitirişlerimde Kabullendim artık hayat benim çözemediğim bir bilmece. Etrafımdaki herkes takmış bir maske.nasıl güveniyim sizce? |