dokuzyüzsekyediyılı kalan esaret için,
iki yıl önce üniversite kapısında adını bilmediğim,tanımadığım,ama uzaktan hüznünü seyrettiğim genç kız için,
küçücük yüreğine,dünyalar kadar sevdaları sığdıran ahsenler için,
bu gece bir güvercin uçurdum,
kanat çırpınışları karanlığın sessizliğini yarsın için
ülkeme huzur ve barış gelsin için yazdım.

Ben senin bir damla gözyaşına
Bin damla gözyaşı döktüm Ahsen
Kimselere gösteremedim utancımdan

Bin yıl sürecekmiş hıçkırıkların
Tam dokuzyüzseksenyedi yıl kalmış
Ben çaresiz sen çaresiz

Hıçkırıkların ne zaman diner
Ne zaman kırılır zincirlerin
Başörtünü zincirlemişler

Yırt kurtul diyorlar
Ne de kolay söylüyorlar
Bir bez parçasıdır gözlerinde

Onlara sormalı Ahsen
Sen hiç üniversite kapısında
Bir kulübeden içeri girip
Çırılçıplak dışarı çıktın mı bir perukla
Başörtünü çıkarıp gözyaşlarınla
Başkasının saçları başında
Saldın mı omzundan aşağı
Prangalar ayağında
Çekersin dünyanın tüm yükünü
Başkasının saçının her teli
Bırakır seni demir parmaklar ardında
Görünür dünya zindan sana
O küçücük yüreğin hüzünlü şimdi
Haykıran sesin kulaklarımda
“ben inanırım Allah’ıma
Ateş böceği değilim
Yanıp yanıp sönemem
Bir o yana bir bu yana dönemem
İnancım her şeyimdir
Özgürlüğümden vazgeçemem”

Sen duruşunu hiç değiştirme
Kaç üçyüzaltmışbeşgün yaşadın
Hergün çarmıha gerildi İsa
Hergün taşlandı Peygamberin
Ben senin gözyaşlarını gördüm Ahsen
Bin yıllık esarete haykırışın yankılandı ülkemde
Sor onlara Ahsen, sor onlara
Başkasının saçını taşıdın mı sen hiç başında
Sana ait olmayan bir başla baktın mı dünyaya

Ben senin bir damla gözyaşına
Bin damla gözyaşı döktüm Ahsen
Bin yıl sürecek esaretine
Dünden daha çok haykır Ahsen
Dünden daha çok haykır Ahsen


İZMİR.27.02.2010