Son emanet.....
Cüce kalırken dimağımda mah-ı endamın
albümler takaslanır yitik yollarında zamanın kara perde önünde donmuş ilk fotoğrafın şimdi belik belik saçlarında kalmışım... Kanayan avcumla tutarken yelkovanı silik bir suretle delersin hatıray-ı divanı bu tahtın sensin,sultanlar sultanı koymadan ne hanı ne bedastanı ellik ellik her bucaktan sormuşum.... Bükük belimbe bergüzar yazman bağlıdır göçeri kuşlarla ulak uçurdum acep gerçek alemde acep sağmıdır kokunu üfleseydi cemre soğukları son makamda sana şahit olurdum öz canımdan özge seni bilmişim.... Gücüm yetmez güz gününü yeşillere boyayam çıkışmıki;inişlere merdivenler dayayam bahşeyle çeşmin şulesinden bir demet ziya höyüklerde, şehr-i yemenlerde arayam bahsolaki;kayb-ı cengimden sana Ararat’ı öllük öllük delmişim....... Müsahip oldum mendil-i nişanınla ne benden gûman et ne kavlimi nidamdan Nizam-ı mülklere boynum;incedir kıldan al, emanetin taktimine gelmişim....... Kasım. |
kutlarım
saygımla..