Hayatın Kıyısında
Ummana dalmadığım gibi
Hayatın oratsında da geğilim, Ama yine de , Yalnız değilim ki ben Kapı var pencere, panjur, perde Hepsi kapalı da olsa. Karanlığı severim sahte gülücükleri göstermez! İnsan olmayı öğretiyor hayat bana, Hemde en zifirinden... Hayat sever beni ! Ben ondan kaçtıkça... Hayatın kötü çoçuğuyum... Örnek diye beni gösterir... Tüm yalnızlara. Dili istemeyi eli vermeyi bilmez diye Katılmaz ortada dönen oyuna... Yalnızlığı tanıdığı kadar yüreğini bilmez diye Dalında solan güle benzer hüznü, kısa ömürlü Su misali akıp giden hayata bakarken kıyıda durup... Çoğu kez alır başını gider Yerinden bile kalkmadan... L2010 Almanya |