Gelinciğin Dediğidir (Son)
Gelinciğin Dediğidir (Son)
Sen Çıkıp gidince gönlünden Ayrılık geldi Daha sıkı sarıldı boynuna, senden Söküp aldı yüreğini Oysa adaklıydı sana Yunmştu aşktan yüzü gözü Çöküktü pus gibi hüzün Kocamandı ayrılığın elleri Daha da sıktı, çekti kendine Dağıtıp pusu, sardı acıyı Cıngı ne ki… Akkordu gözleri Döküldü senden kalan allar Kanayıp durdu kendi alları İçten içe aktı Kimseler görmedi. Ağrıdı benek izi Tanıktır iki gözü Diklenecek oldu bu sona Ne kadar dayanıklı olsa da ipek misali Tel tel üzüldü Cam gibi duru- her parçası aynı da olsa Yama tutmaz- yapışmaz Benzemez başkalarına Göresi geldi Kalbi için Sevmeyişinden daha ağır söz Gurbete düşmekten gayrı olur yoktu Ayrılık özlemin kuması Hep hatırladı ilk geceyi Karac’oğlan ve sen Türküler yakıp türküler çığıran Tülsüz iki beden Köz… Coşkulu kar suları gibi baharla gelen Havasla El işi Küçük kristal bir halka Takıvermiş sen gülerken Parmaklar çıplak eller avuç dolusu sarış Gördüğünüz düş! .. Alında yazgı- kara Kalmakmış isteği sonsuza değin Yaşlanmak bir ömür birlikte Darda- zorda yan yana Her kol kanadın yeri ayrı Ana, oğul Döle düşmüş cemre Ve sen Gurbete gitmeseydin Düşmeseydi gurbete. Ayrılığın koynunda- uykusuz Karabasan doldu geceler düş yerine Sardı –sararttı gönülsüz Deşti yüreğini Sevdi öldüresiye Sen gidince… 2009 © Ildız |
Çok özeldi dizeleriniz. Kutluyorum kaleminizi ve sevgiler yüreğinize