Düş Ya da Masalmış AşkŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Herhangi kadın öyküleri için yazılanlardan birdir. Birkaç olayın birlikte anlatımı.
Yarasa olma ve karanlık şiir kahramanları ile ilgili bir durumdur. Yaşanmış olayları anlatır.
Gurbete gitmeden öncesiydi
Çığlığım yetmedi Gece bitti- gün vurdu Yarı ölü iki gün Aç susuz Sızdım sulara dem dem- demle Bakındım sana Ses gelmedi, sen gelmedin Sözün vardı oysa Dua ettim Tanrı’ya Ses vermedi!... Karıştı canım sulara Damla damla Akarken dem Dem dem Çağırmıştı düşün Yabanın karanlık şehirlerinde Yarasa kalabalıklara Saçıldı gülüşün Güz bitti kar yolları tuttu Gel dedin Korktum- yeniden… Yürek sesimi dinledim sonra Anam da tuttu elimi Güneş dedi bana Görüp ezildiğimi Çağırdı Nazlı diye Dört atanın hakkı bir diye bellemişim ya Yayla bağrı gibi serin kucak Daha ne ödül olacak Unuttum aklımın sorgusunu Gel gör Sebebim oldu Geçmeden gündönümü Sanalda gördüğüm çıplak gerçek Ne bitti ne bitecek Kir- is iz bırakıyor Gözlerindeki ay ışığı gibi Eski sokaklarda kalan gölge Perde Alacalanmış yüreğin Bakınca ışıksız-sis pusla Kavlattı döşümü Yolundu düşlerim Sandığım yoktu Alınan bakarmış Yüreğime koyduğum gözlerin Kıymık kıymık battıkça Can’ıma Tazelendi yarelerim Değdikçe alazlandı yüreğim… Yandı kıraç yazı gibi Toprak oldu anızlarla Savrulup gözüne batsam dedim Bozulasam!… Bir ana oğul hatırına Çarpa çarpa Karahisar’ a Çoğaldı suskunluğum Sarı bozkır Günden alıp közünü Karıştı dağlara ovalara Sanırsın cırcır böceği sarmış her yanı Seçemez oldum kendimi Ben kimdim Sesler koyaklara gizlendi Kulaklarımdaki uğultu Sessizliğindendi Ne kadar yansam Cıngı atmayacağım sana Toprağı bilirim ben Çamurum yoktur Her su serin Akanı duru sanma Kanma Yanlış onarılır Eski yamayla yenilenir Yumakla arınır da Kötülük tohumudur yalan Arada bir babaya söylense de Anaya söylenirse bir kez Tarı’m korusun hele ana söylerse Çöreklenirse yâr yüreğine kuşku Kalmıyor töre- sevi Kurutup ocağı bucağı Sevgi düşmüyor damlara Kan katıyor acılara Herkesin edebi- arı kendine Hangi kanun- görüş Derse de Böyleyken böyle Yüreğin örtüsü sevdadır Biz yırtmazsak Tanrı da istemez büyüsünü çözmeyi İnandım buna Tüm içtenliğimle İnanmıştım Sana da Artık faydasız nasılsa Bahanesi çoksa Eldesizdir sevdalar Beklemek duşunadır. Eski sokakların konukları aranırken Söz kaybolur hortuklarda Saklanmış umutlara siner. sEvMEK zordur bilirdim Hele ki Kadınca seçtiğim Yurda- yuvaya olanı Ağır bedelli Yaralı Bu yüzden Yüreğimin cıngısını in diye saklayacağım Anılara dayanma gücü olsun Ne ana ne oğul bilsin Gönülde helâlleşilsin… Varsın sitemde-hükümde bana Övüncü anaya kalsın Bir umut oğluna Büyüsün her murada Vurulusun en coşkunundan doru bir taya Sekili ayaklı Yahut kurulu yay gibi çatma kaşlı bir aya O zaman Anımsar belki bugünleri Göğsü güzel koca dağlar gibi ebesini Ve ben garibi. Çamur bilmem dedim ya Öfke de kusmayacağım Solmasın sencileyin gözleri… Ne düş ne döş aramaktayım artık Serçe artık kuş değil benim için Deniz değil dost… Yeter ki susmasın turnalarım Kalmasınlar oralarda Katar katar geçsinler göğümden İşim olsun mor dağlara bakmak Baharda güzde Göçsünler hep Toprağına dokunmuş bir tülek bıraksınlar Batırıp batırıp yüreğime Güneşe köz çizeyim Bilsin nicedir yanmak Seninse Bulutun bol olsun göğünde Düşlerin solmasın Ben Ha yaşadım ha öldüm Umursamaz gönlüm Yağmurlar sonrası Mor dağları bağlayan Ebemkuşağına dolanıp Aşk masalını Saklandığı yerden çıkaracağım. Gördüğüm gibiyse Biraz ay ışığı biraz karabasan Alıp-satmasın kimse diye Okuntucunun boynuna asacağım Bellesin kız- kızan Düşmesinler ala Kıymık kıymık Batmasın yüreğimize Adaklığımız gönülden İşimiz gücümüz sEvMEK olsun Emek olsun. Temmuz 2009 ILDIZ |
Dem dem
Çağırmıştı düşün
Yabanın karanlık şehirlerinde
Yarasa kalabalıklara
Saçıldı gülüşün
.....................................
tabiki tümcesi tartışılır şiirin
emek öyle kolay bir isyan taşımaz
titretmişse yüregimizin sarkıklarını bile
düşünür düşünür insan insana dair her duyguda ya aşk yakar kızıl közde insanı
ya insana açtır insan kendi içsel sesinde sever ki sevmek insanın kendini sevmesidir
ya yoklugu içimizdeki en anlamlı boşluktur yoklugun her türlüsü yine düşünür insan yaşama ve sevideki aşka dair insan belkide sahiplenmemeli insan bırakın aksın bir çaglayan gibi evrensel sevgi olsun insan
kendi dogasında ya niye düşündüm öyleyse bu şiirde bukadar çünki duygunun sesi şiir emekti kalemde ve yürekte boncuk boncuk ter gibi işte hakkı verilmeli öyleyse insana dair her szün özü
saygılarımla
bir elimizle aldıklarımızı öbür elimizle dagıttık şair şiire dair