kesilen her soluğumuzda nefretgecelere kanat sürterken acıya döl verir oldum şimdi çığlar büyütürken yüreğimin en kuytu köşesinde üşüyorum gölgesinde çöl ateşi nefretinin aldığımız her solukta değil kesilen her soluğumuzda idi duruşumuz titrerken çözülürdü hayat halbuki anlarımızda karşısına dikilişimiz de ama bilki öfkenin ahusu ağırdan yavşarken damarlarımız da çakışacak deli bir rüzgarın kollarında kin yağmurun tuzu su olup da ıslatırken canhıraş feryatlarıyla çarpışacak nefretimiz perçemlerinden düşen ninnilerle gece de sığındığım karanlık duvar diplerinden sıyrılıp ölen kandilimin cılız ışığında yıkanacağız ve aşk olup yağacak ıslak bedenlerimize sancılı miladımız. mersaus 13/06/200...ayın şavkında ateş böcekleri |
bu güzel dizelerinizi
sevgi ve hürmetle
celal Çalık