ÖLÜ ŞEHİRLERE UNUTULMUŞ ŞİİRLER
Trenler gelir geçer kıvrılan raylardan
Uzak metropollerin ıssız garlarına Kimliksiz isimsiz yolcular taşır Suretleri düşmüş peronlara Tek başına bir banktayım Şehrin en cafcaflı caddesinde Islık çalıyor avare rûzgar Yumuşak elleri saçlarımda Zihnimde salaş düşünceler Toparlayamıyorum Anılar med cezir çığlık çığlığa Ezilmiş izmaritlerin arasındaki karınca telaşlı Sana ait bir anı yakalıyorum usumda Gözlerin gelip gözlerime oturuyor Buz gibi bakıyorlar Yırtık retina savaşlarına mağlup sessiz pınarlarım Kapatıyorum gözlerimi, karanlık çığırıyor Şimdi bir şiir yaz şair Kelimeleri acıyla yoğur, hüzün koksun Kan damlasın kalemin ucundan Duygulara bir tutam katre-i matem ..... Yalnızlık kokuyor şehir en ağırından Gırtlağına kadar kirlenmiş sokaklar Dondurma attıkları sağda solda Belli ki bir çocuk düşmüş yere Hayallerini unutmuş birisi Takılı kalmış çöpün kapağında loto kağıdı Gizlenmiş aşk sözcükleri bankta “Nazlı Mehmet’i seviyor”/“sen benim bir tanemsin” “Biricik aşkıma” / “yaktın beni Hülya “ Önüne gelen bir şeyler kazımış Çılgınlık bu ya ben de yazmak istiyorum “Gökyüzü ağlıyor, elveda sevgili” Kepenkleri inmiş dükkanların Otobüs durakları bomboş Sokak lambaları kırık, kaldırımlar sökük Buz tutmuş dallarda üşümüş serçe kuşları Ağlıyor şehir, inliyor sessizce metruk haline Hadi yaz şair Ölü şehirlerin kutsal anısına Unutulmuşluğun kahpeliğine bir tokat Yaz şair İndir gece yıldızları yeryüzüne Gündüz açtır nar çiçeklerini en kırmızısından… Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan değerli arkadaşıma BenSenO’ya sonsuz teşekkürler ederim..Saygılarımla..... flycan57 Ankara 21 / 02 / 2010 |