...KAÇINCI KEZ...
Çocuk ürkekliğinde sıçrar ten dalınan derinliklerden
Sessizce etrafta gezinir sarsılmışlığın izleri Kızıl akar nehir dört bir yan için için kan ağlar Bilmem ki kaçıncı kez düş avuçlarda yanar Dağların eşkiyası uyku ayak sürür bekleyişlere Acuze anıların sesleri sızar tüm gediklere Kırıp geçirir önüne çıkan mutlu hayalleri Bilmem ki kaçıncı kez gece ceplerine doldurur küllenişleri Ayazı ellerine alıpta gelir sıralı yarınlar Buz kırığına yatırılmış sahipsiz baharlar Beğenmez sahnedeki yürekleri dirilmek için Bilmem ki kaçıncı kez benzi uçacak sevinçlerin Küskün bulut devirir bebeklerini sarkan dudağının ilişiğinde Oyuncağı alınmış çocuk olur damlar tütsüye Dile gelenler mavi koksun her yer derken Bilmem ki kaçıncı kez yanık kokar peşten gelen Usanmadan dizilir buğulu gölgeler gözler önüne Korkutup kaçıramaz hiçbir söz geldikleri yere Andaçlaşıp izin vermez unutulmak istenilenin bitmesine Bilmem ki kaçıncı kez ümitler can verecek hüzüne... ASLI DEMİREL... |