EYLÜL
Hep geceler kaldırıyor perdelerini
Seni en çok yaşadığım günlere..
Hep yılgın,hep yorgun
Ve yine yalnızım…
Kendi içimde büyüttüğüm hüzünlerle yaşıyorum
Yaşamak,en acılı yanlarını tadarak…
Bir sigara dumanında seni aramak
Ve defalarca ,üst üste aynı dumanı solumak
Sırf her nefeste gidişini yaşatarak..
Her duyduğum söz gurbet
Ve her şarkı hüzünlü bir sonbahar..
Eylül gibi gittin benden
Ve senden bana kalansa kimsesiz bir hazan…
Ben yine gecelerde ezilmiş yüreğimle baş başa
Ben sensiz bıraktığın öksüz bir çocuk
Ve yüreğim yokluğunla talan…
Bir çift göze hasret kalmak nedir bilir misin?
Ya da yüreğinin diğer yarısını yitirmek..
Ruhsuz bir bedeni düşledin mi hiç
Veya ani terk edilişlerle tükenmiş bir ömrü?
Bir ayaz gibi geçtin ömrümden
Ve geriye kalansa fırtınalarından kurtaramadığım ölü bir beden
Şimdi geceler dolduruyor yerini
Güdüzleriyse hazanın armağan ettiği sararmış yapraklar..
Yapraklar ki en hüzünlü yanını taşırlar eylülün..
Ve sen bir eylüldün ömrümde!
Hastalıklı anılar bıraktın belleğimde
Ne hatırlamak istediğim ne de unutulabilen..
Ve şimdi seni düşlemek sigara dumanları arasında
Masmavi denizlere yelken açmış beyaz bir gemi uzaklığını..
Umut,yüreğindedir belki..
Ama gidişin hala bir eylül yüreğimde…


Elmas TAŞKIRAN