Boşuna Yaşadık Biz

Boşuna yaşadık biz bu aşk denen işkenceyi
Bir kağıt mendil gibi sildik attık herşeyi.
Kaybettik kaybetmenin verdiği endişeyi
Kaybettik hüzünlerden aldığımız neşeyi

Unuttuk acılarla mutluluğu tatmayı,
kalmadı bir farkımız diyer yaşayanlardan.

Boşuna doğduk sanki,boşuna yaşadık biz
kalmadı ikimizden ikimizden birimiz.

Ziyan ettik sevgileri,ziyan ettik başkalıkları
ve kiracı olduğumuz dünyaya borçlu bıraktık kendimizi.
Hak etmedik belki de doğmayı ve yaşamayı
ya da olmamalıydık ikimizde.
Sen ben diye birşey olmamalıydı
cansız bedenlerimizin ardından ağlamamalıydı insanlar.

Kızmamalıydı bize kader,vurmamalıydı bize felek
ve küsmemeliydi bize kısmet.
Lekeledik sanki dünyayı,yaşadıklarımızla.

Hani yeni aşklar, yeni acılar ve yeni duygular yaşayacaktık
Hani biz birşeylerin ilki olacaktık.

Ama olmadı...

Bir hiç bile olamadık.
Hatta hiç bile bir anlam kazandı bizden sonra
bizse çok şey olmak çok şey yaşamak isterdik
yaşamak adına.

Hızır Ayder