Var gücümle yaşadım çok yordu beni hayat. Bedenimde romatizma olmuş dermanlar kaldı .
Ben hep can havliyle kaçarken ölümden Azrail benim hep baş ucumdaydı.Kendi kaderimde bir figürandim sadece;
Ay güneş ve yıldız bana hep uzaktaydı ...

Yinede ;çok uzun bir ömür diledim Rabbimden ve çok kısa bir ölüm .
Uyudum uyandım ve bugün dünkü Hızırı öldürdüm .
Bir daha uyursam öleceğim yarın tekrar doğarmıyım bilmiyorum. Hep geceyi sevdim hep gece kaldım ayakta. Görmedim bu yüzden güneş yüzü pek ,
Umursamadım güneşi hiç,taa ki yıldızlar beni terk edene dek ...

Çok uzun bir savaşta ve çok yorgun bir yaştayım.
Çok derin bir mevzuda ve çok yarim bir aşktayım.
Çok hakkı geçti bana kulların ve çok verilmedi benim payım .
Bir denge kurmanın girdabı içindeyim ve çok dardayım...

Hep kaç nefes alıp da vermekle eşitledim ölümü matematik tükendi .
Peki ya kaç kişi yaşadı bu alemde kaç kişi kazandı ve kaç kişi yenildi ve hatta kaç kişi kendi ...

Peki kimdi nuhun gemisine binen o ilk karınca ;
Nerde nezaman nasıl başladı hayata, gemi hangi limana varınca.
Ben adem ve havvanın ilk göz ağrısı ilk oğlu olmak isterim. Ben beş milyon yıllık bir adam olarak ölsem ve yarın doğsam acaba kime benzerim...HEMŞERİM.