Nehir Akışında Geçti ÖmrümÖnce; Bazı zamanlar durgun, ovada akar gibi. Bazı zamanlar deli, azgın çağlayan gibi… Sığmadım yatağıma, taştım kimi zamanlar... Kimi zaman kurudum, susamış çöller gibi… Sonra; Durgun bir nehirken, kapıldım derin hüzne. Dipsiz, ıssız göllerde, mola verdim sessizce… Karışıverdim birden, yeraltı sularına. Taşarken yatağımdan, tutuverdi biri beni. Şimdi; Aktığını bilmeyen, kararsız bir nehirim. Savruldum rüzgârlara, akıyor, akıyorum… Anlamsız yolculuk bu, yılların eskittiği. Acımasız, insafsız, ruhumu kirlettiği… Kim/bilir..? Bunca çığlıktan sonra; Buluşuruz bir nehrin, kurumuş yatağında. Buluşuruz belki de, bir deniz kenarında. Kavuşuruz kim/bilir!.. İstanbul Boğazı’nda… Günay Özdemir onaltışubatikibinon / merSİNop Tablo: Ressam Rafet VAN’a aittir. |