Unutmalıyım Seni
Gidişin gelir aklıma her gün batımında
Gözlerimle gezerim bütün geceyi Yeniden filizlenir yalnızlığım Ağır bir yük çöker omuzlarıma Bir yudum su kalır boğazımda Alırım başımı dizlerimin arasına. Sessiz sessiz ağlarım Gece gezerim ben ışıklı caddelerde Görünmez kimseye gözlerim Gözlerim değer gözlerine Saçların kaybolur avuçlarımda Yanmak isterim ateşlerde Her yangında ben yanarım Otururum bir duvarın dibine Sessiz sessiz ağlarım Gidişin gelir aklıma… Ölümün! Tekrar tekrar gömerim Ateşler söndürerek geçerim sokağından Korkular yaşatırım içimde Kırılır kalemlerim seni her yazışımda Yağmur yağar ıslanırım Her yağmur damlasında sen düşersin ellerime Gözyaşlarıma karışır toprak olursun Ölüydün belki… Yaşadığını sandığımda Güzel bir rüyaydı gözlerin İlk ayrılan sen değilsin derim Kandırırım kendimi Unut gitsin! Önce şiirler yazarsın baş harfleriyle. Sonra silersin Bir gün bir kızın olur Ayşe koyarsın adını Zeynep dersin yâda Elif… Adını bile unutursun Unutulan kır çiçeği gibi kitapların arasında |