Alem Sensin !
Alem Sensin !
Zerre sensin alemde alem sensin içimde !! içinde ben varım duygular yoğun yürek sağnak halinde bedenim dağınık umutsuz ve çaresiz soğukta kaldı donuyor eksi sivas kırkbeşi gördü bi anda sanki heryerim boran fırtına sen içimde esen bir ben varım birde içimdeki ben arası kalıyorum kötü tarafım ağır basıyor bedenime yoruluyorum ellerim kırık tutmuyor hiç birşeyi kırıyorum bozuyorum oyuncaklarımı kötü ruh uyandı bedenimde vuslat selli köpürüyorum coşuyorum önüme katıyorum karamsarlığı sürüklüyorum bulanık sular misali harcıyorum hayatımı ve bana inananları durduramıyorum kendimi aşamıyorum hiç bir hedefi bırakıyorum yarı yolda hayallerimi düşüyorum kalkalmıyorum arıyorum bulamıyorum kalıyorum çaresiz eli kolu kırık bir halde mutlu oluyor bedenim ruhum ise ızdırap içinde burası tamam ya Mahşer diyorum donuyorum kalıyorum eksi sivas oluyorum kırkbeşi görüyorum benim gibileri alacak yer varmı düşünüyorum ürküyorum yanıyorum ateş neki suyun sevdalısı sönüyorum duruyorum küllerimi savuruyor ağlıyorum yeni bir acımasızlığa kol kanat geriyor çaresizliği arıyor içimdeki karamsarlığı haykırıyorum istemiyorum utanıyorum dedimya aynada bakamıyorum halime karanlıklara saklanıyorum ışık yok vuslatımda ellerimle güneşi karartıyorum yolumu kaybediyorum aklımı şaşırıyorum düşüyorum kalkamıyorum kendimi arıyorum bulamıyorum kalıyorum çaresiz eli kolu kırık bir halde karamsarlık uzakta olsan bile benim içimde ruhum bedenim karamsarlık oldu ben artık kendime ait değilim ben karamsarlık oldum herşeye inat içimdeki kötü ruhu dondurdum ama çaresizim dedimya üşüyorum donuyorum gündüzden yoksun ısınamıyorum ellerim kırık kalkamıyorum ne yaptın bana yürüyemiyorum uyyamıyorum konuşamıyorum yemek yok artık hayatımda ruhum karamsarlıkla karamsarlık doyuruyor bedenimi birde maneviyatım var içimde bütünlüğüm ile pençeleşen seni arıyorum bütün damarlarımda seni buluyorum ruhumda karanlık Var ama karartma gecelerimde bile karamsarlığın ışığı yansıyor her yanıma biliyorum kızıyorsunuz bana ama işte bırakıyorum kendimi yarı yolda kendimi arıyorum bulamıyorum kalıyorum çaresiz eli kolu kırık bir halde gelemiyorum koşamıyorum ayağım kırık yürüyemiyorum ellerim yok tutamıyorum dokunmakmı bakmakmı oda ne kör oluyorum hoyratca yaşıyorum içimde karamsarlığı bütün güzellikleri yok ediyorum hayallerde bırakıyorum kendmi ve kendime ait herşeyi ağlıyorum göz yaşlarımdan kan akıtıyorum bir köşede yapayanlız senden öncesi gibi kalıyor ve çaresizliğime yanıyorum Sakın Zannetme Yaşıyorum Sesim kısık Sizlerde duymuyorsunuz feryadımı Ölüyorum Ölüyorum Eksi Sivas oluyorum kalıyorum BENLİĞİMLE BAĞDAŞMIŞ KARAMSARLIK İÇİNDE!!!! |